Jan Cornelis Tiele werd op 9 juli 1884 in Utrecht geboren en overleed op 31 januari 1956 in Arnhem. Hij was de vader van F.J. (Floris) Tiele.

Tiele volgde een kunstzinnige opleiding aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam en was leerling bij François Pieter ter Meulen, August Allebé en Nicolaas van der Waay. Tiele kreeg ook waardering en raad van Floris Arntzenius.

Tiele was als kunstenaar werkzaam in zowel Nederland (Utrecht, Amersfoort, Hattem, Leiden, Noordwijkerhout, Zierikzee, Amsterdam, Den Haag, Delft en Arnhem) als in Marokko (1921).
Als etser, lithograaf, schilder en tekenaar zijn van hem voornamelijk (bloem)stillevens, figuurvoorstellingen, portretten, stads-, bos- en landgezichten bekend. Als schilder werkte hij bij voorkeur met olieverf.

Jan Tiele werd gelouterd met de Willem van Collenprijs. Hij was lid van Pulchri Studio in Den Haag en van Arti et Amicitiae, alsmede de Vereniging Sint Lucas, beide in Amsterdam.

Tiele exposeerde onder anderen met Marinus Heijnes in november 1933 te Haarlem. NRC schrijft over deze expositie in Kunstzaal Reeker: De Noordwijkse schilder J.C. Tiele exposeert stilleven, landschap, portret en figuur. Ernstig werk op naturalistisch tot impressionistisch plan, degelijk van makelij, verantwoord. Verder exposeerde Jan Tiele o.a. in 1939 op „Onze Kunst van Heden” in het Rijksmuseum.